[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Aleksander Volta
(1745 - 1827)
Profesor fizyki w Como we Włoszech. Badacz
ten świadomie używał dwu różnych metali i
początkowo własnego organizmu, jako
wskaźnika efektu. Volta badał "smak" dwu
różnych metali, połączonych miedzy sobą i
wolnymi końcami leżącymi na języku. Czuł
wówczas charakterystyczny smak o różnym
nasileniu. W końcu wyprowadził wniosek, że
dwa różne metale oraz ciało pośrednie w postaci
cieczy dają możność wytworzenia prądu, inną
metodą niż potarcie. Innymi słowy, Volta
zbudował pierwsze źródło prądu, zwane
ogniwem elektrycznym. Poszeregował także
metale, uzależniając ich miejsce w szeregu od
ilości wytwarzanej elektryczności. Na początku szeregu Volty znalazł się cynk, w
środku miedź, na końcu zaś srebro. Metale nazwał Volta przewodnikami pierwszej
klasy, natomiast ciecze przewodnikami drugiej klasy (elektrolity).
Niezmordowany badacz zbudował baterię elektryczną. Powstała ona na skutek
złożenia szeregu płytek metalowych na przemian z elektrolitem, zawartym w
nasączonym wojłoku. Eksperymentator kładł blaszkę cynkową, na nią plasterek
nasączonego wojłoku, potem blaszkę z miedzi, następnie znów cynk, wilgotny
wojłok, miedź, cynk itd. Powstała więc bateria elektryczna dostarczająca
stosunkowo dużego napięcia i znacznego prądu. Napięcie z baterii Volty wywoływało gwałtowny skurcz mięśni ramion.
Zalety źródła prądu Volty nie były wykorzystywane natychmiast. Przez wiele lat eksperymenty z elektrycznością
wykonywano nie tylko w celach poznawczych, często stawały się rozrywką, zabawiały wytworne towarzystwo salonowe.
Volta opracował ostatecznie swoje ogniwo pod sam koniec XVIII wieku i dlatego jako datę powstania pierwszego
samorzutnie działającego źródła prądu przyjmuje się rok 1800.
Powrót
Copyright (c) 2001
Włodzimierz Nabywaniec
&
Ewa Chodyniecka-Szarecka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]