[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Albert Wielki

Urodził się w 1193 roku albo 1207 w Lauingen nad Dunajem. Zmarł 15 listopada 1280 roku w Kolonii. W 1931 roku został kanonizowany. Studiował on w Padwie sztuki wyzwolone. W roku 1216 wstąpił do zakonu dominikanów. Wykładał na różnych uczelniach, również na Uniwersytecie Paryskim. Był też przez wiele lat prowincjałem klasztornej prowincji Teutonia, biskupem Ratyzbony, papieskim legatem. W roku 1264 Albert Wielki mógł poświęcić się pracy umysłowej. Zajmował się on naukami przyrodniczymi, przede wszystkim zoologią, botaniką chemią. Dzięki temu nadano mu przydomek ?doctor universalis?. Albert jako pierwszy udostępnił całego Arystotelesa. Uważał on również, że nauka Arystotelesa jest całkowicie do pogodzenia z kościelną. Podkreślał, że Jedność Boga w Trójcy i wcieleniu Boga wymykają się poznaniu rozumowemu. Ponieważ jednak dogmaty wiary chrześcijańskiej pochodzą od Boga, tak samo jak wiedza, sprzeczność zatem nie istnieje. Filozofia i teologia mogą istnieć razem i obok siebie.

(M.Vogt, Historia Filozofii dla wszystkich, Warszawa 2004, s.180)

Prócz udostępnienia kulturze chrześcijańskiej Arystotelesa, Albert udostępnił filozofów z zachodu, z Grecji oraz Arabii. Był również nauczycielem Tomasza z Akwinu.